"Wiesz, czasami myślę, że serce nie jest po prostu mięśniem, który pompuje krew. To raczej stara, zużyta księga, której każda strona jest zapisana historią straty. Są tam rozdziały o utraconych przyjaźniach, o miłościach, które zgasły jak iskra na wietrze, o nadziejach, które rozpadły się w proch, zanim zdążyły zakwitnąć. I choć próbujesz przewracać te strony, by znaleźć coś nowego, by dopisać szczęśliwy koniec, zawsze wracasz do tych samych, wyblakłych atramentem słów. Każdy oddech staje się cięższy, bo niesie ze sobą echa niespełnionych obietnic i cichego krzyku 'co by było, gdyby?'. I tak tkwisz w tym bezkresnym morzu melancholii, gdzie fale bólu co jakiś czas przypominają ci o wszystkim, co odeszło, a jedynym światłem na horyzoncie jest blady, nieosiągalny promień zapomnienia, który nigdy nie nadchodzi."